| ای شعشعه نور فلق در قبه مینای تو | پیمانه خون شفق پنگان خون پیمای تو | |
| ای میل‌ها در میل‌ها وی سیل‌ها در سیل‌ها | رقصان و غلطان آمده تا ساحل دریای تو | |
| با رفعت و آهنگ مه مه را فتد از سر کله | چون ماه رو بالا کند تا بنگرد بالای تو | |
| در هر صبوحی بلبلان افغان کنان چون بی‌دلان | بر پرده‌های واصلان در روضه خضرای تو | |
| ای جان‌ها دیدارجو دل‌ها همه دلدارجو | ای برگشاده چارجو در باغ باپهنای تو | |
| یک جو روان ماء معین یک جوی دیگر انگبین | یک جوی شیر تازه بین یک جو می حمرای تو | |
| تو مهلتم کی می‌دهی می بر سر می می‌دهی | کو سر که تا شرحی کنم از سرده صهبای تو | |
| من خود کی باشم آسمان در دور این رطل گران | یک دم نمی‌یابد امان از عشق و استسقای تو | |
| ای ماه سیمین منطقه با عشق داری سابقه | وی آسمان هم عاشقی پیداست در سیمای تو | |
| عشقی که آمد جفت دل شد بس ملول از گفت دل | ای دل خمش تا کی بود این جهد و استقصای تو | |
| دل گفت من نای ویم نالان ز دم‌های ویم | گفتم که نالان شو کنون جان بنده سودای تو | |
| انا فتحنا بابکم لا تهجروا اصحابکم | حمدا لعشق شامل بگرفته سر تا پای تو |