| چو در میان الاغان سفر کند هرگز | نه در مقدمه باشد نه در کنار و میان | |
| چو فرد نیز رود طعن باز پی ماندن | توان به جسم نحیفش زد از تقدم جان | |
| مزاج را به سهام ار دهد قضا نرود | به زور بازوی سهم‌افکنان برون ز کمان | |
| گرش دهی به کسی با هزار به دره زر | ز غبن همرهی او کشد هزار زیان | |
| نجوم را به جنونست چون مشابهتی | به چرخ از سر شام است تا سحر نگران | |
| به عشق خوشه‌ی پروین عجب که بی‌پر و بال | به آسمان نکند همچو طایران طیران | |
| نظر ز فلک فلک نگسلد که ساخته است | ز کهکشان طمعش منتقل به کاهکشان | |
| ز بس که برکه دیوارخانه دوخته چشم | به چشمش از اثر آن گرفته جایرقان | |
| مضرت یرقان را جو آب اگر چه دواست | ز روی نسخه‌ی بقراط و دفتر لقمان | |
| لب سوال وی از بهر کاه می‌جنبد | ز خستی که خدا آفریده در حیوان | |
| سوال کاه فقط را جواب چون سخطست | ز حاتمی چو توای نقش خاتم احسان | |
| کرم نما قدری کاه و آن قدر جو نیز | که از براش مهیا شود جوابی از آن |