ای شهسوار عرصه همت که میکشند | در راه جود غاشیهات حاتمان به دوش | |
در جنب همت تو کریمان دیگرند | گندم نمای روکش قلاب جو فروش | |
با آن که زآتش کرم هیچ به اذلی | هرگز مرا نیامده دیگ طمع به جوش | |
اما ز عزت جو کمیاب پربها | گر دیدهی پهن گوش امید از نوید دوش | |
چو لطف کن که استر امیدوار من | از انتظار وعده جو شد دراز گوش |