| آن یکی در خواب نعره می‌زند | صد هزاران بحث و تلقین می‌کند | |
| این نشسته پهلوی او بی‌خبر | خفته خود آنست و کر زان شور و شر | |
| وان کسی کش مرکب چوبین شکست | غرقه شد در آب او خود ماهیست | |
| نه خموشست و نه گویا نادریست | حال او را در عبارت نام نیست | |
| نیست زین دو هر دو هست آن بوالعجب | شرح این گفتن برونست از ادب | |
| این مثال آمد رکیک و بی‌ورود | لیک در محسوس ازین بهتر نبود |