| این ز بسیاری نیابد خواریی | خوار کی بود تن‌پرستی ناریی | |
| گر جهان پر شد ز نور آفتاب | کی بود خوار آن تف خوش‌التهاب | |
| لیک با این جمله بالاتر خرام | چونک ارض الله واسع بود و رام | |
| گرچه این مستی چو باز اشهبست | برتر از وی در زمین قدس هست | |
| رو سرافیلی شو اندر امتیاز | در دمنده‌ی روح و مست و مست‌ساز | |
| مست را چون دل مزاح اندیشه شد | این ندانم و آن ندانم پیشه شد | |
| این ندانم وان ندانم بهر چیست | تا بگویی آنک می‌دانیم کیست | |
| نفی بهر ثبت باشد در سخن | نفی بگذار و ز ثبت آغاز کن | |
| نیست این و نیست آن هین واگذار | آنک آن هستست آن را پیش آر | |
| نفی بگذار و همان هستی پرست | این در آموز ای پدر زان ترک مست |