در مدح صاحب دیوان

عنکبوت ضعیف نتواند		که رود چون درندگان به شکار
رزق او را پری و بالی داد		تا به دامش دراوفتد ناچار

□

فریاد پیرزن که برآید ز سوز دل		کیفر برد ز حمله‌ی مردان کارزار
همت هزار بار از ان سخت‌تر زند		ضربت، که شیر شرزه و شمشیر آبدار

□

نگین ختم رسالت پیمبر عربی		شفیع روز قیامت محمد مختار
اگر نه واسطه‌ی موی و روی او بودی		خدای خلق نگفتی قسم به لیل و نهار

□

هاونا گفتم از چه می‌نالی		وز چه فریاد می‌کنی هموار
گفت خاموش چون شوم سعدی		کاین همه کوفت می‌خورم از یار

□

هر که خیری کرد و موقوفی گذاشت		رسم خیرش همچنان بر جای دار
نام نیک رفتگان ضایع مکن		تا بماند نام نیکت یادگار

□

هر که مشهور شد به بی‌ادبی		دگر از وی امید خیر مدار
آب کز سرگذشت در جیحون		چه بدستی، چه نیزه‌ای، چه هزار

□

گر بشنوی نصیحت مردان به گوش دل		فردا امید رحمت و عفو خدای دار
بشنو که از سعادت جاوید برخوری		ور نشنوی خذوه فغلوه پای دار

□

دل منه بر جهان که دور بقا		می‌رود همچو سیل سر در زیر
پیر دیگر جوان نخواهد شد		پیریش نیز هم نماند دیر

□

جزای نیک و بد خلق با خدای انداز		که دست ظلم نماند چنین که هست دراز
تو راستی کن و با گردش زمانه بساز		که مکر هم به خداوند مکر گردد باز

□

گروهی از سر بی‌مغز بیخبر گویند		بریده به سر بدگوی تا نگوید راز
من این ندانم، دانم تأمل اولیتر		که تره نیست که چون برکنی بروید باز